خورشیدخانم

طعنه نزن به گریه هام تنها تو میمونی برام تنها تو میشناسی منو ای پریزاد قصه هام تنها صدای پای تو حرمت خونه منه کاشکی بدونی خواستنت به قیمت خون منه تو ساحت نگاه تو لحظه به لحطه جون میدم میمرم و خاک تنو به دست آسمون میدم داد میزنم تو کوچه ها زندگی سهم عاشقاس گناه عشق پای خودم هرچی که هست لطف خداس نمیدونید چقدر کمه فرصت پروانه شدن شعله زدن به رسم شمع لذت ویرونه شدن من اون قلندر شبم شعله نمیسوزه تنم قربونی وصال تو پوست نجیب پیرهنم طعنه نزن به گریه هام اشکای تازه تر میخوام رسم و وفا نیست که منو جا بزاری تو غصه ها داد میزنم تو کوچه ها زندگی سهم عاشقاس گناه عشق پ خورشیدخانم...

چتر ها در شرشر دلگیر باران می رود بالافکر من آرام از طول خیابان می رود بالا من تماشا می کنم غمگین و با حسرت خیابان را یک نفر در جان من مست و غزل خوان می رود بالا گشته ام میدان به میدان شهر را هر گوشه دردی هست ارتفاع دردها از پیچ شمیران می رود بالا خواجه در رویای خود از پای بست خانه می گوید ناگهان صدها ترک از نقش ایوان می رود بالا درد من هر چند درد خانه و پوشاک ارزان نیست با بهای سکه در بازار تهران می رود بالا گاه شب ها بعد کار سخت و ارزان خواب می بینم پول خان با چکمه اش از دوش دهقان می رود بالا جوجه های اعتقادم را کجا پنهان کنم ، وقتی شک شبیه گربه از دیوار ای خورشیدخانم...